From the heart of the universe

Marlie Dix • 23 januari 2025

From the heart of the universe...

Stuur ik jou alle energie die je nodig hebt. Ben ik stil om in gedachten bij je te zijn.

Vanuit het hart van ons universum vallen de sterren altijd op zijn plaats. Geven kracht aan diegenen die het op dit moment het hardste nodig hebben. Terwijl de eerste amandelbloesem zich hier laat zien, valt in Nederland de mist over de daken. Hoe deprimerend kan dat zijn als je ook nog eens niet goed in je vel zit, een operatie of enerverende behandeling moet ondergaan. Of als je, met alle goede voornemens nog vers in het geheugen, weer in de waan van de dag van hot naar her rent om alle ballen in de lucht te houden. Hoe akelig zwaar voelt dan die (toch wel mysterieuze) mist, die al dagen als een deken over Nederland valt. Geen enkel weer kan je humeur zo neerslaan als laaghangende mist.


Als je op weg bent naar je werk (dat niet (meer) bevalt) of, nog mistroostiger, je naar een begrafenis moet, aan het revalideren bent of een zeer noodzakelijk ziekenhuisbezoek moet afleggen. Voor al die mensen en voor diegenen, die op dit moment het zwaarste traject ingaan, probeer ik op afstand de ziel te raken en omarm hen in gedachten. Niets komen we tekort en genieten volop van ons leven, totdat de tijd voor sommigen ineens komt stil te staan omdat een periode van onzekerheid, pijn, verdriet en frustratie zich heeft aandiend. Oh mijn god, dan zakt toch voor iedereen de grond onder de voeten weg.  Het besef van de ernst druppelt als kwaad gif naar binnen als zwaar geschut moet worden ingezet. Op afstand hoor ik het aan, leef mee en probeer te bevatten wat het met jullie moet doen. Vanuit mijn zonnige plek pik ik de lichtpuntjes aan de horizon op en stuur ze door om deze periode van ziekte, pijn en verdriet, ook te kunnen zien als een periode van heling. Hoe ongelooflijk vreemd dat ook mag klinken. De periode van voelen, intens voelen dat je de innerlijke kracht bezit om hier doorheen te komen, breekt aan. En sta je niet alleen. Voel de energie van alle lieve mensen op je pad, mensen die onvoorwaardelijk luisteren, die met je huilen, je ondersteunen én motiveren. Koester juist die mensen, omdat zij de kracht bezitten zonder oordeel te zijn, zonder negatieve gedachten, zonder enige moeite het universum durven aan te spreken voor nog meer kracht.


Laat de mist niet op je hart neerdalen, visualiseer bij elk pijnlijk moment de zon en keer naar binnen. Voel de gouden gloed door je lijf gaan, langs elke cel van je lichaam; het zet alle aderen openen en heft blokkades op. Kun je dit voelen? Neem dan de rust en ruimte om bij jezelf terug te komen... Vanuit het hart van het universum gaat het volle licht in jou weer stralen.

door Marlie Dix 31 december 2024
Voor de tweede keer op een ochtend valt het kaartje met deze vraag van mijn nachtkastje. De wenskaartjes liggen op een stapeltje en soms schud ik ze om er een uit te halen die een affirmatie of intentie voor de dag meegeeft. Vanochtend viel dit kaartje weer uit het pakketje kaartjes nadat ik een fijne begeleide meditatie had gedaan en mijn dagboek wilde pakken om iets te gaan schrijven. Met het kaartje in mijn hand trek ik de gordijnen verder open en laat de eerste zonnestralen binnen. De warmte van de zon achter het glas, maar vooral het felle licht, doet goed. Ik kruip terug in bed en laat de vraag op me inwerken. Het antwoord komt al snel, omdat ik de keuze al veel langer geleden gemaakt heb, maar ik er waarschijnlijk nog even aan herinnerd moest worden. Te lang werd de wens genegeerd of op de lange baan geschoven door werk, geen tijd, andere verplichtingen, ja zelfs door excuses. De belangrijke keuze die ik destijds maakte was om de rust te vinden om mijn columns te kunnen schrijven, om de ruimte te krijgen om echt eens te beginnen aan het boek dat al enige tijd op de plank ligt. In deze warme en zonnige omgeving moet die energie toch kunnen stromen… Zou je zeggen. In de eerste jaren van mijn leven hier aan de Costa Blanca was dat ook zo. Ik schreef maandelijks mijn column en vond in de natuur de rust en inspiratie voor een nieuw onderwerp. Daarvoor is nou eenmaal rust en regelmaat nodig, zonder interruptie, zonder al te veel verplichtingen. En dan kan ik ook zonder gêne zeggen dat ik daar nog harder voor moet gaan staan dan ik nu al doe; alleen dan kan ik me laven aan de impulsen van binnenuit en krijg ik weer energie om zonder blikken of blozen mijn woorden toe te vertrouwen aan het papier. De op een na belangrijkste keuze is om blokkades op te heffen zodat ik mij weer kan nestelen op mijn warme plekje voor meer inspirerende verhalen van binnenuit. De keuze is gemaakt, nu de stap zetten in het nieuwe jaar... In vrede, liefde én volharding.
door Marlie Dix 22 oktober 2024
Misschien zie je het nu nog niet, de beloning komt vanzelf als je ooit op hele oude leeftijd dat laatste stukje legt…
door Marlie Dix 22 oktober 2024
Ik kijk amper televisie omdat de meeste beelden mij verafschuwen. Ik was altijd al een beetje tegendraads, maar de laatste jaren heb ik toch een andere kijk gekregen op de situatie in de wereld en ik denk dat de media grote invloed heeft op de mens.
'De tijd vliegt.' We zeggen dat iets te vaak. Daarmee geven we tijd eigenlijk een harder zetje.
door Marlie Dix 22 oktober 2024
'De tijd vliegt.' We zeggen dat iets te vaak. Daarmee geven we tijd eigenlijk een harder zetje, terwijl we 'm eigenlijk willen vertragen. En dat doen we nog vaker als de jaren beginnen te knagen.
Share by: